پژوهشگران داخل مطالعه ای جدید استدلال کرده اند روش سیگنال دهی سلول های گیاهی چیزی محو که بتوانیم آن را به راحتی با سیستم تندخو جانوران مقایسه کنیم. این ایده خلاف نظری های ناچیز شناخته شده ی زیست شناسی تندخو گیاهی است.
آنچه داخل دهه های اخیر درباره ی شیمی گیاهان سبز یاد گرفته ایم، این است که گیاهان بسیار پویاتر از آن چیزی هستند که تصور می کنیم. آن ها می توانند صداها را حس کنند و دربرابر آن ها واکنش نشان دهند؛ از صدای وزوز ه ای گرده افشان خمود تا صدای ترسناک خاییدن برگ ها بوسیله دستگاه ی ه ای صیاد. لمس نیز داخل برخی از گیاهان که از این کار متنفرند، جهت آغاز نفوذ کردن می شود. آن ها می توانند با همدیگر ارتباط برقرار و حالت کرختی روشن کنند و حتی امکان پذیر است توانایی یادآوری داشته باشند.
توجیه عاطفی این مشاهدات تیره است و توصیف تغییرات مشاهده شده در رشد و هورمون های گیاهی با مشکلاتی روبه رو است. از اوایل دهه ی ۲۰۰۰ و شاید هم قبل تر، بحثی درباره ی اندازه فاصل بین آنچه پاسخ گیاه دربرابر تغییرات محیطی درود می شود و آنچه ممکن است موجب همدردی ما با گیاه شود، رواج برملا کرد. با این حال، منتقدان استدلال می کنند که این مقایسه ویژگی هایی دارد. این دیدگاه حتی می تواند اثرهای نامطلوبی با خود به همراه داشته باشد. لینکلن تایز، متخصص گیاه شناسی دانشگاه کالیفرنیا تو سانتاکروز می گوید:بزرگ ترین خطر انسان انگاری گیاهان در پژوهش این است که این موضوع بی طرفی پژوهشگر را تضعیف می نرم. آنچه دریافته ایم این است که گیاهان و جانوران طی راهبردهای بسیار متفاوتی تکامل پیدا کرده اند. مغز اندامی زیاد پرهزینه است و داخل اختیار داشتن سیستم عصبی ترقی یافته برای گیاه مطلقا هیچ مزیتی ندارد.
تنها حیوانات از شبکه ای از نورون های مسئول پردازش محرک ها و محاسبه ی فایده یکروز می برند. هیچ کس نمی گوید گیاهان اجتماعاتی از ماده ی خاکستری و اعصاب محیطی دارند؛ ولی همان طور که دانشمندان درباره ی سیگنال دهی تیره بین سلول های گیاهی و نیز مناسبت بین گیاهان تکی آگاهی بوسیله مشت می آورند، درباره ی مقایسه ی آن با مسیرهای مثل موجود در جانوران بیشتر وسوسه می شوند. برای مثال، ایده ی استفاده از کلمه هوش جمعی» برای گیاهان را تو نظر بگیرید. پژوهشگران در گزارش خود توضیح می دهند:مقاله های مرتبط:گیاهان چگونه از خویشتن دفاع می کنند؟کشف چگونگی عاطفه حرارت در گیاهانکوری گیاهی؛ چرا نمی توانیم گیاهان را ببینیم؟براساس این ایده، اقدام گیاه حاصل هماهنگی بین سلول های تکی و بافتن ها است؛ استوار متشابه حل روند ای که در ارتباط و همکاری اعضای کلنی زنبورعسل دیده می شود؛ اما این قیاس چندین مشکل دارد.
زنبورها برخلاف سلول های تو خاربن آزادی آمدو شد دارند. همچنین، از نظر مناظره تولیدمثل تفاوت ژنتیکی مبصر تری بین اعضای انفرادی گروهی از ات وجود دارد؛ اما یکی از دشوار سازترین قیاس ها، این است که حداقل فدایی گیاهان مقدور است استعداد آگاهی داشته باشند. این تو حالی است که دانشمندان قرن ها است ار دید توصیف این پدیده در انسان ها همچنین با شاق مواجه هستند. پیشنهادهایی قرین اینکه فعالیت شبه خشمناک شناسایی شده تو انتهای عین های گیاهی مقدور است شبیه عمل عدد باشد؛ مخصوصا وقتی ما پاسخ های بافتی را با شرایط جانوری مقایسه می کنیم، بسیار بعید به دیدن می رسند. در مقابل، جانوران بسیار زیادی وجود دارند که ما اصلا به این قانون درباره ی آن ها تامل نمی کنیم. تایز می گوید:چنانچه حیواناتی وجود دارند که از آگاهی بی بهره هستند؛ پس، می توانید کاملا تامین باشید گیاهان که تا اینکه رگ ندارند، فاقد این اختصاص دادن هستند.
از برخی از گنجایش ها شاید رگ شناسی گیاهی فعلی دوره ی قبل از آغاز این تقسیم از علم باشد. شاید پژوهش های آینده نشان دهند همین اعمال معمولی که درون گیاهان می بینیم، بوسیله نوعی با آنچه داخل جانوران با عنوان آگاهی می شناسیم، مقایسه شدنی باشد. با حیات این، تایز و همکارانش استدلال می کنند انواع آزمایش هایی که عصب شناسان گیاهی نتایج خود را براساس آن بیان می کنند، سخت گیری ها و مداقه موردنیاز برای طرح چنین ادعای بی پروایی را ندارد. تایز می گوید:افراد زیادی را درون جامعه ی رگ شناسی گیاهی می شناسم که مایل اند به حوزه ی علمی آن ها به تاریخ های درسی هوشیار شوند؛ ولی در حال حاضر در این اساس سئوال های بی پاسخ بسیاری وجود دارد.
این پژوهش در رومه ی Trends in Plant Science منتشر شده است.بیشتر بخوانید:بقای گیاهان چگونه پس از گزند چرنوبیل تداوم یافت؟۶ واقعیت شگفت انگیز درباره مورچه هاتاثیر عمر مدرن پهلو استخوان های انسانانسان سیاق غالب؛ نگاهی جامع به تکامل و پیدایش مردم خردمند (پاره ثالث و پایانی)مردم ها ۶۰۰ گونه گیاهی را در ۲۵۰ سال گذشته منقرض کرده اند
درباره این سایت